Laatst zei een vriendin tegen me: "die salsa workshops, die heb je toch niet nodig? Dat is voor mensen die net leren dansen en dansen doe je met gevoel, dat kan geen één les of workshop je leren." In dat opzicht moest ik haar wel gelijk geven. Je ziet steeds meer mensen die naar dansles zijn geweest en als ingeprogrammeerde robots hun pas geleerde (salsa)figuren op de dansvloer uitoefenen. Ze geven een mooie show, maar waar is hun gevoel? Voelen ze de muziek wel echt of gaat het alleen om de choreografieën? Je kunt choreografieën toch ook met gevoel uitvoeren en zelf dingen improviseren, of niet? Wat vinden jullie? Laat je mening horen!
Lees ook:Ontdekkingstocht: Los sabores de la Salsa, deel 2
Lees ook:Salsa dansen op de Veluwe!
Lees ook:Shakira in Gelredome: Kort maar krachtig
Lees ook:Banda Calypso: een vrolijk Braziliaans duo
Lees ook:Shakira Live & Off The Record beste latinpop dvd allertijden!
Je hebt gelijk. Je moet het dans- en het ritme-gevoel hebben, want je kan wel gaan staan shaken maar uit de maat van de muziek.
Die workshops vind ik meer voor mensen die een show willen geven of aan salsawedstrijden willen meedoen, want op een gewone salsaparty kan je salsa dansen zonder al dat gedraai en gedoe vooral als de dansvloer niet zo groot is. De één wil de ander overtreffen met hun ingestudeerde pasjes en turns. Voor mensen die salsa willen leren dansen zijn de pasjes voldoende. Ik kan direkt zien als iemand danst, dat die op een dansschool salsales heeft gekregen of niet.
Je moet de muziek kunnen aanvoelen door goed te luisteren, het ritme moet in je zitten, dan komen de danspasjes vanzelf door te improviseren.
Idd dansen moet je met gevoel doen en tegenwoordig is dat hetgeen wat het meest ontbreekt. Mensen komen ver met alleen maar pasjes, maar uiteindelijk heb je toch je gevoel nodig om het ‘echt’ te maken en ‘eerlijk’ want anders ben je in feite alleen maar aan het acteren! Je moet de muziek voelen en hierop dansen en bij salsa ook nog eens je partner aanvoelen en zo samen opgaan in de muziek zodat daar de passen vanzelf uit voort vloeien. Bovendien ontstaan er dan vaak spontaan hele leuke dingen en dat ziet er dan ook meteen veel leuker uit om naar te kijken. Met danswedstrijden heb je wel bepaalde choreografieën en programma’s nodig, maar zelfs in je choreografie kun je loslaten en je gevoel laten spreken en emoties laten komen en dan ook tonen. Zelf ben ik in voor vrij veel soorten dans: van modern, tot klassiek, tot line dance (nee, niet meer dat oude westerndansen, check http://www.dansjah.tk), hiphop (geen streetdance, want dat is me te oppervlakkig), freestyle en nog veel meer. Maar mijn favo-danssoort is op dit moment lyrical jazz, wat ook vooral draait om het gevoel en interpretatie van de muziek.